வீரத்துறவியின் விழுமிய பயணம்!

 

வீரத்துறவியின் விழுமிய பயணம்

வெற்றியை நோக்கிய இந்துவின் சரிதம்!

விரைவினில் வெற்றியை எய்திட வேண்டின்

வீரத்துறவியின் அணியினில் சேர்வோம்!

 

Advertisements

திருப்பாதை

வித்தாக என் தந்தை,
விளைநிலமாய் என் அன்னை,
முத்தாக நான் மலர,
முறுவலுடன் பெற்றோர்கள்!
.
வித்தைக்கு என் ஆசான்,
விழைவுக்கு என் நண்பர்,
சித்தாக நான் சுடர,
சிந்தனைகள் பல உதயம்!
.
சொத்தாக நற்கல்வி,
சொந்தமென குலக்கீர்த்தி,
பத்தினியாய் என் மனைவி,
பக்கத்தில் நான் பெற்றோர்!
.
பித்தாக என் அன்பர்,
பின்னாலே உறவோர்கள்,
இத்தனையும் போதாது,
இறைவனவன் என்னோடு!

 

(பி.கு: 1991-இல் எழுதிய கவிதை)

ராம மந்திரம் ஓது

 .

அலைகளை மீறி எழுந்தது பாலம்

அதுதான் ராமர் பாலம் – ஆணவ

அலைகளை மீறி எழுந்தது பாலம்

அதுதான் ராமர் பாலம்!

 .

சமுத்திர ராஜன் அகம்பாவத்தால்

சடுகுடு ஆடிய நேரம் – வீர

வில்லை வளைத்தான் தசரத ராமன்

வீழ்ந்தது அலைகளின் வேகம்!

 .

வணங்கிப் பணிந்து வருணன் விலக

வளர்ந்தது ராமர் பாலம் – மனம்

இணங்கி இணைந்த வானர சேனை

இசைத்தது துந்துபி மேளம்!

நதிநீர் முழுதும் நாட்டின் உடமை!

தலைக்காவிரி

(காவிரியின் சுயசரிதையும் அறிவுரையும்)

.

தட்சிண கங்கை என்பது நானே!

அட்சய பாத்திர அமுதும் நானே!

கன்னட நாட்டின் தலைக்காவிரியில்

என்னது அடிவேர் புறப்படுகிறது!

என்கரை எங்கும் லட்சுமி நடனம்!

என்னது மூலோர் அகத்திய முனிவர்!

பற்பல ஊர்கள், நற்பல நகரம்,

சிற்றெனக் கடந்து சீறிப் பாய்ந்தேன்!

.

செல்கிற பாதை எல்லாம் பசுமை

பல்கிட வளத்தைப் பெருக்கிடுகின்றேன்!

மண்ணைப் பொன்னாய் மாற்றியதாலே,

தண்ணீர் தானே எனக் கருதாமல்-

பொன்னி என்றே போற்றிடுகின்றீர்!

அன்னை என்றே அன்புடன் சொன்னீர்!

எல்லாம் அந்த ஈஸ்வரன் கிருபை!

வல்லான் அவனை வாழ்த்துகள் சேரும்!

.

பெண்களின் பருவம் மாறுதல் போலே,

என்னுடை நீரும் போக்குகள் மாறும்!

துள்ளிக் குதித்து, துந்துபி பாடி,

அள்ளித் தெளித்து அருவியுமாவேன்!

மெல்லப் பதிந்து நடந்திடு போதில்

எல்லை தெரியா ஏரிகள் ஆவேன்!

கண்ணாமூச்சி காட்டிடு வண்ணம்

நுண்ணிய நூலாய் மாறுவதுண்டு!

.

மடைகள் பலவும், அணைகள் பலவும்

தடைகள் செய்யத் தவழ்ந்திடுகின்றேன்!

யாத்திரைத் தலங்கள், ஈஸ்வரனுறைந்து

காத்தருள் செய்யும் ஆலயம் பலவும்

என்கரை தனிலே வீற்றிருப்பதனால்,

இன்னருள் வேண்டும் பற்பல மக்கள்

புண்ணிய நதியாய் வணங்கிடுகின்றார்!

எண்ணிய அனைத்தும் ஈடேறிடுக!

.

பாரத நாட்டின் பண்பாட்டைப் போல்

சீரிளம் அழகு சிலிர்த்திடப் பாய்வேன்!

இடையில் சிற்சில வாய்க்கால் ஆவேன்!

கடைசியில் வங்கக் கடலில் கரைவேன்!

பிறப்பது முதலாய், இறப்பது வரையில்

திறத்துடன் அமையும் மனிதரின் வாழ்க்கை-

என்பதுபோலே என்னது சரிதம்

என்பதைச் சொன்னேன்! என்கதை தொடரும்!

***

என்கதை இதுவே, என்னுயிர் மக்காள்!

நன்றொரு சொல்லை உம்மிடம் சொல்வேன்!

எல்லாச் சிறப்பும், எங்கும் அன்பும்,

நில்லாதொழியும் நிலை வரலாமா?

ஒருதாய் வயிற்ருப் பிள்ளைகளே என்

இருவிழிதானே குடகும் தமிழும்?

ஒருவிழி நோக, மறுவிழி காணும்

பிரிவைத் தரவா நதியென ஆனேன்?

.

வேண்டாம் துயரம்! சோதர மக்காள்!

வேண்டும் அன்பு,  ஒற்றுமை எண்ணம்!

புண்ணிய நதியென் சொற்களைக் கேளீர்!

திண்ணிய ஈசன் திருவருள் புரிக!

ஒருவருக்கொருவர் விட்டுக் கொடுத்து,

இருவரும் நன்றாய் வாழ்ந்திட வேண்டும்!

“நதிநீர் முழுதும் நாட்டின் உடமை”

விதியிது புதிதாய் விரைவினில் காண்பீர்!

.

குறிப்பு:

இக்கவிதையின் முதல் பகுதி எழுதப்பட்ட நாள்: 29.08.1991.

இதன் இறுதிப் பகுதி எழுதப்பட்ட நாள்: 17.08.1998.

இக்கவிதை,  ‘விஜயபாரதம்’ வார இதழில் (28.08.1998) வெளியானது. அப்போதும் காவிரி நீர்ப் பங்கீடு விவகாரம் உச்சத்தில் இருந்தது. அன்றைய பிரதமர் வாஜ்பாய் முயற்சியால் அப்போது பிரச்னை தீர்க்கப்பட்டது. அச்சமயத்தில் வெளியானது இக்கவிதை.

“நதிநீர் தனிப்பட்ட எந்த மாநிலத்துக்கும் சொந்தமானதல்ல; ஒட்டுமொத்த நாட்டுக்கும் சொந்தமானது”- என்று அண்மையில் உச்ச நீதிமன்றம் அளித்துள்ள தீர்ப்பை-  அன்றே கூறியதை நினைவுகூரும் விதமாக இக்கவிதை இங்கு பதிவாகிறது.

.